Ona “Stalin” derlerdi. Havza’nın bir köyündendi. Annesi bazen bize bakraçla yoğurt getirip, satardı.
Stalin dışadönük, tilki gibi akıllı birisiydi. Uzun boyluydu ve kumral saçları vardı. Konuşurken aynı zamanda düşünüyordu, kafasından kırk tilki geçer, kırkının da kuyruğu birbirine değmezdi denildiği gibi, kurnazdı. Adil ağabeyimden biraz büyüktü.
Ona Stalin lakabını takanın da, “Alman Recep” olduğunu duymuştum.
Askere gitmeden önce kamyon şoförlüğü yapardı. Stalin’in askerliği yılan hikayesine dönmüştü. Askerden kaçmayı alışkanlık edinmişti. Ȍzgür, asi bir kişiliği vardı ve disiplin altına alınamıyordu. Kaçar, iki üç ay geçtikten sonra yakalanır ve tekrar askere götürülürdü. Cezalar üst üste eklenince askerliği hiç bitmiyordu. Hücreye atılır, dayak yer, ama bana mısın demez, yine kaçardı. Anlattığına göre komutanları yaka silkmişti ondan.
Bazen annesi ile bize ziyarete gelirlerdi. Annem Stalin’i görünce,
“Yine askerden mi kaçtın?” diye sorardı.
O ise, kafasını sağa ve sola sallar:
“Yok kafa değişimindeyim, Durhan yenge” derdi.
Yılın altı ayı askerde ise, altı ayı kaçaktı. Stalin askerliği kaç yılda bitirdi bilmiyorum. Sanırım en az on yıl sürmüştü askerlik macerası. Belki de sonunda ondan bıkmışlar ve tezkereyi eline vererek, “Git, lanet olsun!” demişlerdi.
Adil ve Levent ağabeylerimin sünnet düğünü birlikte yapıldı. Ben ve küçük kardeşim Zeki’nin sünnet töreni ise daha sonraki yıllarda gerçekleşti.
O gün Adil ağabeyime çok güzel bir fener hediye edilmişti. Feneri çok sevmiş, yatakta yakıp yakıp söndürüyordu.
Düğünden birkaç hafta sonra Stalin yine bize gelmiş. Ağabeyimin elindeki feneri görmüş ve ilgisini çekmiş. Evin önünde feneri istemiş ve şöyle demiş:
“Adil sen biraz uzağa, karşı tarafa doğru git. Bak bakalım oradan fenerin ışığını görebilecek misin?”
Adil ağabeyim arkasını dönmüş ve biraz uzaklaşmış. Bir süre yürüdükten sonra tekrar geriye dönmüş. Bir de bakmış ki ne görsün, Stalin’in yerinde yeller esiyor.
Stalin o gün elindeki fenerle birlikte kayıplara karışmış.
Erol Anar
Henüz yayınlanmamış “Aşağı Mahalle Öyküleri” adlı kitabımdan bir öykü. Copyright @ erol anar
