Çünkü otorite ister devlet olsun, isterse başka bir güç, farklı düşünceden ya da muhalefetten hoşlanmaz. İşte bu nedenle ister devlet, isterse ona karşı kurumlar olsun yaptıkları ilk iş tıpkı vahşi bir atı evcilleştirir gibi bireyin özündeki isyan ruhunu öldürmek ve onu sıradan özelliksiz bir yapıya büründürmektir. Bireyler böylelikle birbirine tıpatıp benzetilir. Böylelikle kendi özgün kişiliğinden ödün veren hatta onu yitiren kişi, otoriteye itaat eder.
Oysa nerede olursa olsun, hiçbir otoriteye boyun eğmemeli insan ve düşüncelerini baskı altında olmadan özgürce söyleyebilmelidir. Kendi özgün kişiliğinden vazgeçerek bir topluluğa ait olmak yerine, o topluluğa kendi özgün kişiliğiyle üzerinde baskı olmadan, gönüllü ve istekli olarak uyum sağlamalıdır. (Aidiyet değil, uyum)
Yoksa zaten kendisi tutsak olan ruhlar, özgürlük getiremez.
Erol Anar
“Birey, Toplum, Özgürlük ve İtaat Üzerine Notlar”
Haziran 2017
Paraná-Brezilya
