Siz de Çok Meşgul müsünüz?

Meşguliyet durumu, kapitalist dünyanın bireye getirdiği bir durumdur. Çünkü kapitalist dünyada, her şey kapital ile ölçülür; zaman paradır. Onun için insanların çoğu, zamanlarını sevdikleri insanlara değil de, daha fazla para kazanmaya harcarlar. Kendi hayatlarını, paraya tahvil ederek harcarlar. Dolayısıyla insanlar birbirlerine zaman harcamaktan kaçınırlar. Ve böylece gitgide hem çevrelerine, hem de kendilerine yabancılaşırlar. İlişkileri kördüğüm olur. Aslında insanların çoğunun meşgul oldukları şey, “daha fazla para kazanma, iktidar sahibi olma, kariyer edinme…” eylemlerinden başka bir şey değildir.

Ayrıca, bir insan günde 8 saat çalışsa da yine birçok şeyi yapmaya ve insanlara ayırmaya zaman bulabilir. Şimdi insanlar daha çok sanal dünya ile meşguller, ellerinde cep telefonları ile, sosyal medyada dolaşıyorlar amaçsızca. Akıllı telefon nedeyse elimize yapışmış, onun bir uzvu haline dönüşmüş durumda. ‘Meşguliyetleri’ daha da artmış durumda. 
Yani sevgiden, aşktan, başka insanlar için gönüllü bir şeyler yapmaktan, anlamlı şeylerden giderek uzaklaşıyor insanlar. Anlamsızlık içinde kaybolup gidiyoruz.

***

İnsanların özünde meşgul oldukları şeyler, kendilerinden kaçmak için kullanıkları olgulardır. İçine inmekten, kendisiyle yüzleşmekten korkan insan hep kendi sınırlarının dışında yaşar, kendi topraklarına asla adım atmaz. Orada mayın vardır sanki, kendi sınırlarına girdiği an, mayına basarak bir patlamayla yok olacaktır sanır. Böyle düşünür. Ve kendisini “meşgul olabileceği” şeylere adar. İşi, kariyer, iktidar edinme isteği, daha fazla para ve belki ün de kazanma… Bütün bunlar aslında kişinin kendisini tanımasına değil de, tersine onun yabancılaşmasına, ikili ilişkilerini bir kördüğüme çevirmesine neden olan olgulardır.
İnsanlara “Kitap okuyor musunuz” diye sorarsanız genelde şu yanıtı alırsınız, “Çok istiyorum ama hiç zamanım yok, çok meşgulüm.” “Neden aramıyorsun?” denildiğinde de, “Ah! çok meşguldüm, kusura bakma!” deniliyor.

***

Paul Aster söyle diyor: “İnsanlar asla söyledikleri kadar meşgul değillerdir. İnsanların öncelikleri vardır ve bazen sıra sana gelmez.”

Öncelik sırası da bu çağda, çıkara göre değişir. Kişi, çıkarı olduğu insanlara daha fazla zaman ayırır. Bir yarar sağlayamayacağı insanlarla ise görüşmeyi yeğlemez.

Birçok insana yollarda, kafelerde, metroda, restoranlarda rastlarız. Ellerinde cep telefonuyla sanki dünyanın en önemli meselesini konuşuyormuş gibi bir ciddiyet ve kendilerine önem atfederek yaparlar bunu. Her nasılsa insanlar zaman bulup bir araya geldiklerinde de yine, ellerindeki cep telefonlarına gömülürler. Yine telefon konuşaması yapar, ya da sosyal medyaya bakarlar. Yan yana iken ayrı ve yine “meşgul”dürler. Yani aynı masalarda olsalar da, ayrı sandalyelerde ve ayrı adalarda, ayrı dünyalardadırlar.

Aynı evin içinde bile ayrı gezegenlerdeymişcesine herkes kendi halinde, kendi meşguliyetiyle sanal dünyasına gömülerek yaşar ve yabancılaşmaya devam eder.

Hiç kimseye “Çok meşgulüm.” demedim. Her zaman her şeye vakit buldum ki, herkesin bunu yapabileceğine de inanıyorum.

Hep bu meşguliyet içinde unuttuk sevdiklerimizi. Hatırladığımızda ise çok geçti, çoktan gitmişlerdi…

Siz de çok meşgul müsünüz? Akıllı telefonunuzdan, bilgisayarınızdan kafanızı kaldırıp, yarın belki de bulamayacağınız sevdiğiniz insanlara zaman ayırmaya ne dersiniz?

Erol Anar

28 Haziran 29018

Paraná