Bugünkü filmimiz, suç ve gizem türünde bir İtalyan filmi: Io Non Ho Paura (Hiç Korkmuyorum).
Güney İtalya’da, çok güzel buğday tarlaları yakınlarındaki küçücük bir köyde geçen bir film. Hasat yakındır ve bir grup çocuk doğada özgür bir şekilde oyunlar oynamaktadırlar. Bunlardan birisi olan dokuz-on yaşlarındaki Michele yakınlardaki terk edilmiş evde bir sır keşfeder. Bir süre sonra diğer çocuklar da bu sırrı öğrenirler.
Filmimiz, Niccolò Ammaniti’nin aynı adlı romanına dayanılarak sinemaya uyarlanmış. İtalya’nın karmaşa ile dolu yılarında geçen film, bir suçun gölgesindeki gelişmeleri ele alıyor. İlginç olan neredeyse küçük köyün hemen tümü suça karışmıştır, çocuklar hariç. Onlar ise gerçeği sonradan keşfederler.
Filmin tanıtımından: “1970 senesinde İtalya’nın sevimli ve küçük bir kasabasında geçmektedir. 10 yaşında olan Michele, bu güzel kasabada güzel ve masumiyet dolu bir hayatı sürdürmektedir. Bir zaman Michelle, arkadaşlarıyla birlikte birbirlerini korkutma üzerine oyun oynarlarken, birdenbire denk geldikleri bir kuyu ile karşılaşır. Kuyunun içerisinde bilinmemesi ve asla görmemesi gerektiği bir sır vardır. İşte o zaman Michele’nin masumiyet dolu olan yaşamı, o andan sonra değişiverecektir.”
Filmden birkaç söz:
“O kertenkele adamdı, duvarlarda yürüyebilirdi. Ama sonra camdan adam oldu, düşerse kırılabilirdi.”
“Onu gömdüler, ama o dünyanın göbeğinde yaşamaya devam etti. Sırların, cesetlerin, kemiklerin ve karanlığın arasında.”
“Artık benim abim değil misin?
“Hayır.”
“O zaman çizgi romanların benim olabilir mi?
Senaryoda zayıflıklar var biraz. Bazı konuyla ilgisiz, gereksiz diyaloglar da var. Ama yine de özü çocukların saf, masum ve karşılıksız sevgileri. On yaşındaki bir çocuğun, yeni tanıdığı zor durumdaki bir çocuk için kendini gözünü kırpmadan kendisini tehlikeye atması ve ona yardım etmesi. Üstelik kendi ailesine de karşı çıkarak bunu yapar.
BBC.com’de çıkan yorumunda Jamie Russell şöyle yorumluyor filmi:
“İtalyan sinemasının, bir çocuğun gözünden dünyayı nasıl gördüğünü bir kez daha kanıtlıyor.”
Filmin yönetmeni Oscar ödüllü Gabriele Salvatores. Salvatores “Akdeniz Mediterraneo,” isimli filmiyle, en iyi yabancı film dalında bu ödülü kazanmış. Film, birçok ödüle aday gösterilmiş ve bazı ödüller de kazanmış.
Film, sinema eleştirmenlerinden de ağırlıklı olarak olumlu eleştiriler almış. Özellikle benim yaş kuşağımın bu filmden, özellikle doğa görüntülerinden ve özgür ruhlu çocuklardan çok hoşlanacağını düşünüyorum. Çünkü bizim çocukluğumuz da doğada özgür bir şekilde geçti.
Filmin sonu sürpriz bir şekilde sona eriyor. Bir iyi, bir de kötü olay aynı kısa süre içinde gerçekleşiyor.
Ben çok sevdim filmi, kendi çocukluğumun mısır tarlalarında geziyormuşum gibi hissettim, rüzgârda dalgalanan buğday tarlalarını görünce. Çekimler harika. Çocuklar da iyi rol yapıyorlar bence. Hatta büyüklerden de iyi.
İzlemeye değer diyorum.
Erol Anar
