Bireysel yaşamımda huzurluyum, ama toplumsal anlamda huzursuzum. Aradığım tek şey özgürlük bu hayatta. Ondan değerlisi olamaz. Ama gerçek ve iliklerine kadar hissedilen bir özgürlük. İşte bunun mücadelesidir insanı özgürleştiren ve hayatın boşluğunu dolduran. Bu yüzden hep kulaklarımda şu üç kelimeyle yaşarım: Özgürlük, eşitlik, kardeşlik…
Sevgili Uzaklar,
Her zaman izleyecek bir yolumuz yoktur belki hayatımızın içinde, ama inan bana sevgilim her zaman izleyecek bir hayalimiz vardır. Eğer hayallerimiz yoksa izleyecek, zaten yaşayan bir ölüden başka bir şey değiliz biz. Hayatımız da bir çöplükten ibaret demektir. Hayallerin ve sevginin bulunmadığı bu çöplükte insanı bitiren şeyler bulunur, tıpkı bir mağaradaki kemik ve kuru kafalar gibi: İktidar, para, kariyer ve ün isteği.
İzleyecek hayalleri olan insanlar ise bir anlam arayışına girerler. Seninle de konuşmuştuk bu konuyu ya hatırlarsan: “Ne kadar da yoksuldur hayalleri olmayan, ama parası, mevkisi ve ünü olan insan.” demiştin.
Çünkü sevgilim, Picasso’nun dediği gibi, “Hayal ettiğimiz her şey gerçektir.” En azından bizim için gerçektir.
Bir dokümanter film izlemiştim, orada Amerikan bir illüzyonist konuşuyordu. Bu ünlü bir illüzyonist idi. Çocukluğundan beri illüzyonist olmak istiyormuş ve ailesi de onu desteklemiş, böylece ünlü olmuş. En ünlü yerlerde gösteriler yapmış, tanınmış, kendi televizyon programı var. Yani kendisince başarılı olmuş, ün ve paraya ulaşmış hedeflediği şekilde. Ama şöyle diyordu:
“Küçük bir çocukken hep illüzyonist olmak istemiştim. Hayatımın tek amacı buydu: Ünlü bir illüzyonist olmak ve numaralarımla insanları kendime hayran bırakmak. Otuzlu yaşlardayım ve şimdilerde bu beni tatmin etmiyor artık. Yani ünlü bir illüzyonist olmak düşüncesi. Hayatımın amacının bu olmadığını hissediyorum. Başka bir şey olmalı, ama henüz bilmiyorum o şeyin ne olduğunu.”
İşte insan bir noktaya geldiğinde, hayatının amacı olarak nitelediği ve tüm emeğini onu olmak, yaşamak için harcadığı şeyin, aslında o olmadığını anlıyor. İnsan bir şeyi elde ettiğinde, eğer o şey hayatının en büyük amacı ise çırılçıplak kalıyor sevgilim. Eğer üzerine örtecek başka bir amaç, hedef bulmazsa da artık üşümeye başlıyor ve hastalanıyor. Sonrası ise yaşarken ölümden başka bir şey değil.
***
Bence insan yaşamının tek bir amacı vardır, insanın kendisini özgür hissederek yaşaması. Sorumluluklardan, bağlılıklardan, alışkanlıklarından sıyrılabildiği ölçüde. Kendi özgürlüğünü isterken, aynı zamanda başkalarının da özgürlüğünü istemeli insan bu yüzden. Kendisi için istediği her şeyi, herkes için istemeli. Çünkü paylaşım olmadan yaşamak da çok anlamsız geliyor bana.
Yaşadığımız postmodern dünyanın bize getirdiği tek şey büyük bir tatminsizlik. Bundan başka bir şey değil. Hırs, anlamsız bir yarış ve tatminsizlik. İşte bunun için ünlü, zengin ve de “başarılı” insanlar bu boşluğu mistik arayışlarla, uyuşturucuyla, içkiyle ya da aşırı yapay bir cinsellikle doldurmaya çalışıyorlar. Sonuç hüsran, bazen intihara kadar uzanıyor. Ya da diğer seçenek, yaşayan ölü olarak yaşamak, zaman doldurmak ölene dek.
Ne aradığını bilmeyen insan, istediği maddi şeylere ulaştığında asıl olarak, o zamana dek hiç olmadığı ölçüde mutsuz olmaya başlıyor.
Ben ise uzun yıllardır, kendimi tanımaya çalışıyorum. Çünkü kendimi tanırken aslında toplumu da insanları da tanımaya başladığımı biliyorum. En azından bunu öğrendim. Hiçbir zaman para, ün ve kariyer hırsım olmadı bu yüzden. Çünkü bunlar ne özgürlüğü, ne de mutluluğu getirir.
Bireysel yaşamımda huzurluyum, ama toplumsal anlamda huzursuzum. Aradığım tek şey özgürlük bu hayatta. Ondan değerlisi olamaz. Ama gerçek ve iliklerine kadar hissedilen bir özgürlük. İşte bunun mücadelesidir insanı özgürleştiren ve hayatın boşluğunu dolduran. Bu yüzden hep kulaklarımda şu üç kelimeyle yaşarım: Özgürlük, eşitlik, kardeşlik…
Gerisi tamamen boştur. Çünkü diğer tüm şeyler bu üç kelimeye bağlıdır, huzur ve hayatın anlamı da.
Sevgiyle kal
Erol Anar
4 Eylül 2018
Paraná
